19 juni 2019
Door: Geurtjan
Blijf op de hoogte en volg Geurtjan
19 Juni 2019 | Verenigde Staten, Red Lodge
Even een dag geen internet gehad, dus vandaag maar verhaaltje.
's Morgens vertrokken vanuit de Beartooth Inn in Cody. Prima Inn met goed ontbijt. Even een boodschap bij de Walmart en tanken. Daarna richting Red Lodge, maar wel via Yellowstone Nat. Park. Daar was het alweer erg druk, jammer, maar het is een erg populair park inmiddels. Groot verschil met 47, 34 en ook met 9 jaar geleden. Maar wel begrijpelijk, want als je er bent: het is echt uniek. Gekeken en gelopen bij het Norris Geyser Basin. Heel gaaf met alle bronnen en geisers met zwavellucht, geluid van kleine uitbarstingen en alle rookwolken. Daarna nog, inmiddels was het al 16:00 uur, bij Mammoth Hot Springs gestopt en trail gelopen, die langs alle heetwater-terrassen ging. Dat verandert doorlopend. 34 Jaar terug was het fantastisch met alle kleuren. 9 Jaar geleden echter , toen we het speciaal bewaard hadden voor het laatste bezoek, viel het zwaar tegen. Bijna alle kleuren van de terrassen verdwenen, want er liep ook geen water meer vanaf. Nu echter vonden we het weer prachtig. Veel nieuwe terrassen met mooie kleuren op allerlei plekken. Toen moesten we verder, want de bestemming voor komende nacht, nl. Red Lodge, moesten we wel halen. Dat ging nog heel moeilijk worden, want het was bijna 6 uur bij Mammoth en volgens Tom was het nog 2 1/2 uur rijden. dat werd alleen maar meer, want je bent het Park niet zomaar uit. Zeker niet als je langs Lamar Valley moet, waar eind van de dag veel dieren zijn. Dat klopte, want er liepen echt massa's bizons!! En eenmaal op de weg, gaan ze niet voor zo'n stuk blik aan de kant!! We hadden in het park zelf nog gauw een broodje gegeten, wat heel verstandig bleek te zijn. Eenmaal uit het park bleek het nl. nog 140 km rijden te zijn. Bovendien ging het steeds meer de hoogte in met echte haarspelden, we kwamen steeds meer in de sneeuw terecht en de temperatuur daalde heftig. Met flink tempo, vanwege het feit, dat het niet zo fijn is zo'n weg in het donker te rijden en het ook niet fijn is in het donker aan te komen. Door hoge sneeuwmuren en langs de weg lopende geiten en over de weg springende herten, kwamen we boven op een sneeuwhoogte uit van 3300 meter. Overweldigend. Afdalen dan maar en zo kwamen we nog net met wat licht op de bestemming aan. Zomaar langs de weg een enorm bouwwerk, ver weg van bewoonde wereld. Aardige gast aan de receptie en naar de kamer. Die konden we niet vinden, dus weer terug. Flink stukje lopen, zo groot alles. Maar hij liep binnendoor met ons mee en dat ging goed. Alleen geen internet. Vandaar nu dit verhaaltje.
's Morgens vertrokken vanuit de Beartooth Inn in Cody. Prima Inn met goed ontbijt. Even een boodschap bij de Walmart en tanken. Daarna richting Red Lodge, maar wel via Yellowstone Nat. Park. Daar was het alweer erg druk, jammer, maar het is een erg populair park inmiddels. Groot verschil met 47, 34 en ook met 9 jaar geleden. Maar wel begrijpelijk, want als je er bent: het is echt uniek. Gekeken en gelopen bij het Norris Geyser Basin. Heel gaaf met alle bronnen en geisers met zwavellucht, geluid van kleine uitbarstingen en alle rookwolken. Daarna nog, inmiddels was het al 16:00 uur, bij Mammoth Hot Springs gestopt en trail gelopen, die langs alle heetwater-terrassen ging. Dat verandert doorlopend. 34 Jaar terug was het fantastisch met alle kleuren. 9 Jaar geleden echter , toen we het speciaal bewaard hadden voor het laatste bezoek, viel het zwaar tegen. Bijna alle kleuren van de terrassen verdwenen, want er liep ook geen water meer vanaf. Nu echter vonden we het weer prachtig. Veel nieuwe terrassen met mooie kleuren op allerlei plekken. Toen moesten we verder, want de bestemming voor komende nacht, nl. Red Lodge, moesten we wel halen. Dat ging nog heel moeilijk worden, want het was bijna 6 uur bij Mammoth en volgens Tom was het nog 2 1/2 uur rijden. dat werd alleen maar meer, want je bent het Park niet zomaar uit. Zeker niet als je langs Lamar Valley moet, waar eind van de dag veel dieren zijn. Dat klopte, want er liepen echt massa's bizons!! En eenmaal op de weg, gaan ze niet voor zo'n stuk blik aan de kant!! We hadden in het park zelf nog gauw een broodje gegeten, wat heel verstandig bleek te zijn. Eenmaal uit het park bleek het nl. nog 140 km rijden te zijn. Bovendien ging het steeds meer de hoogte in met echte haarspelden, we kwamen steeds meer in de sneeuw terecht en de temperatuur daalde heftig. Met flink tempo, vanwege het feit, dat het niet zo fijn is zo'n weg in het donker te rijden en het ook niet fijn is in het donker aan te komen. Door hoge sneeuwmuren en langs de weg lopende geiten en over de weg springende herten, kwamen we boven op een sneeuwhoogte uit van 3300 meter. Overweldigend. Afdalen dan maar en zo kwamen we nog net met wat licht op de bestemming aan. Zomaar langs de weg een enorm bouwwerk, ver weg van bewoonde wereld. Aardige gast aan de receptie en naar de kamer. Die konden we niet vinden, dus weer terug. Flink stukje lopen, zo groot alles. Maar hij liep binnendoor met ons mee en dat ging goed. Alleen geen internet. Vandaar nu dit verhaaltje.
-
20 Juni 2019 - 06:24
Annemieke En Paul :
Nou ik heb het gemist hoor jullie verhalen. Maar wat een avontuur weer. Benieuwd naar de foto's
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
