2 juli 2019

Volgens de traditie, begin ik met de omschrijving van het begin van de dag: het ontbijt. Dat was volgens familie-traditie weer prima! We stonden vroeg op om op tijd naar de kust te kunnen vertrekken, nl. Depoe Bay. Het weer begon goed met aardig wat zon en 17 graden. Na 2,5 uur rijden richting kust werd het minder wat betreft de zon, maar de temperatuur bleef op z'n 16 graden steken. Eerst een uitgebreide lunch van onze nicht Ingrid gekregen: lekkere broodjes vis. En dat was nog op de wal, dus er was wal vis. Het ging alleen erg traag, want het ging erg chaotisch allemaal. Zo kwamen we eigenlijk iets te laat bij de boot, die we hadden gereserveerd voor het whale-Watchen. Maar goed, we werden in de zwemvesten gehesen en vertrokken uit de haven. Eenmaal op de Oceaan, was het zittend in een flinke snelle rubberboot, even wennen aan de golven. Gelukkig stond er niet veel wind, maar toch! De eerste walvis liet zich al snel zien, maar erg ver weg en erg kort zichtbaar. Na zo'n 1 1/2 uur op het water, hebben we , schat ik, 6 a 7 verschillende walvissen gezien. Geen van alle lang, maar het uitademen, dat gepaard gaat met een hevig gesnuif (blazen) door de neus(spuit)gaten hebben we een aantal keer gezien en gehoord. Bij de grote soorten ontstaat dan een fontein van door afkoeling gecondenseerde waterdamp, die tot circa 8 meter hoog kan worden. Daarna duiken ze weer onder, maar je ziet ze toch even voor een deel boven water komen. . De grijze walvis, die we gezien hebben, trekt jaarlijks tussen het voedselgebied en het gebied waar de jongen ter wereld komen. De grijze walvis kan een lengte bereiken van 13 tot 15 meter, een gewicht van 14 tot 35 ton en een leeftijd tussen de 50 en 60 jaar. Zeer indrukwekkend en spectaculair! Bijna geen foto's en zeker geen goede, want je hebt weinig tijd op zo'n schommelend bootje. Maar we hebben het wel opgeslagen op onze eigen harde schijf. Dit hadden we niet willen missen. Daarna met een rotgang weer terug richting haven, waarbij ik zat te stuiteren op het plankje en totaal los kwam. Het zal wel door mijn lage gewicht komen!!!???? Maar goed: nu klopt de titel van mijn serie verhalen eindelijk. Het heet uiteindelijk van walvis tot Mount Hood!! Richting huis hadden we nog een flinke drukte en zo waren we om 18:20 pas terug in Gresham. Na wat verhalen gedaan te hebben, zijn we richting restaurant gereden om weer heerlijk te eten. Daarna met mijn tante nog even de Dark Room in, waar ik voor het eerst van mijn leven heb gegokt. Na wat wijze lessen van Aunt Ann. $5 gewonnen, dus ik ben nu echt zwaar verslaafd. Afwachten, wat er verder beleefd wordt en of er nog een verslag volgt!!!!