13 juni 2019

Op deze gedenkwaardige dag, nl. pa's verjaardag, werd het voor ons een bijzonder gedenkwaardige dag, die we nooit meer zullen vergeten. Eerst maar beginnen met onze cottage van afgelopen nacht. Dat was echt geweldig! Vanmorgen iets later weg dan de bedoeling was, tja weer een lage bloedsuiker. Maar niet getreurd, na wat cola, suiker en ontbijt konden we vertrekken richting Moab. We begonnen met 20 graden en later op de dag werd het weer 30 graden, maar niet volop zon. De bedoeling was om eerst naar Canyonlands Nat. Park te gaan, maar achteraf bleek dat we de verkeerde afslag Canyonlands hadden genomen en daardoor bij de zuidkant uitkwamen, dat de Needles heet. Dat is veel lopen op lange trails. Daar hadden we geen tijd voor en geen zin in. We moesten de Noordelijke ingang hebben, waar we van alles wilden zien. Maar omdat de safari met de Hummer gepland stond, moesten we op tijd terug zijn bij het hotel. Dus retour en naar Moab en daar kijken, hoeveel tijd we zouden hebben. Dat bleek niet genoeg te zijn om de noordelijke ingang af te rijden tot het eind van de route. Dus hebben we het veranderd en zijn we zo'n 40 km richting Canyonlands gereden, om daar de afslag te nemen naar het Dead Horse Point State Park. $20 betaald aan een langharige Hippie Ranger en naar binnen. Het is wederom een grote bocht, dit keer in de Colorado rivier met een uitzicht vrijwel rondom. Bijzonder fraai, omdat je 600 meter erboven staat, maar mede dankzij het rode gesteente. Echt de moeite waard! Daarna naar hotel in Moab gegaan, waar we genoeg tijd over bleken te hebben. We stonden dus kant en klaar voor de Hummer Sunset Safari, want we zouden om 17:45 opgehaald worden. Na "lichtelijk"gemopper van mijn kant, stond er om 18:05 een busje van het bedrijf, waar we hadden geboekt. Daarmee gingen we naar het bedrijf, waar al op ons werd gewacht. Water tappen en het bakbeest in! Het zou de belevenis van ons leven worden. Eerst al plaats nemen in zo'n gevaarte is een klusje. Eenmaal gezeten gingen we via gewone verharde weg de stad uit. Stoppen voor een enorme stenen vesting, die onneembaar leek! Geval in lage gearing gezet, banden vanachter het stuur stuk laten leeglopen en naar boven!!! Ik ben niet gauw bang, maar dit was op het oog niet te doen. Nou wel dus! Langzaam kroop de vette diesel het smalle weggetje omhoog. En dat was maar het begin. Dat soort afdalingen waren er ook, waar je niets vooruit kon zien. Bovendien rotsen als muren van 30 a 40 cm en eroverheen. Stukken met bochten van zand, waar flink gas werd gegeven. Vol gas eenmaal op een afdaling, die bekend stond als de rollercoaster. Willemien had de ogen dicht!! Onvoorstelbaar wat er met zo'n auto mogelijk is. Het was onvergetelijk. Boven op zo'n puist gestopt voor de ondergaande zon, wat niet heel mooi was. Maar de afdaling terug naar de stad was dat wel. Wat een geweld! Aangezien er niemand meer bij het bedrijf was om ons terug te brengen, bracht de chauffeur ons maar naar het hotel met de hummer. Toegift. We zijn enigszins gebroken en 1 van ons zou dit nooit meer boeken, maar het was een erg heftige ervaring!!!!!!!!! Hopelijk gaat het bootje morgen wat rustiger.